Galiba corona bitti ya da biz onun farkında olduğumuz için mi vardı. 2020’li yılların kıyafet modası gibi artık kimsenin ilgisini çekmiyor mu ? Peki bugün savaşı konuşanlar, yarın konuşmaları bittiğinde savaş bitmiş mi olacak ? Yoksa izlemekten sıkılan insanlar, zevk vermediği için kafasını meşgul edecek yeni bir gündem mi bulacak ?

Bugün en çok 2 şeyi özledim. Birincisi farklı ülkeleri gezmeyi özledim… Sabahın ilk ışığında yollara düşmesini, o soğuk havayı içime çekip, ilk nefeste tüylerimin diken diken olmasını, şehrin merkezinde herkesin bildiği, ama sadece benim bilmediğim o sokak lezzetlerinin izini sürmesini, yabancı birisine adres sormasını, bize ait olmayan tarihi bir başkasının ağzından dinlemesini özledim. Bunun yaşattığı heyecanı özledim. Tahmin edersiniz ki böyle bir insanı eve kapatırsanız o da boş zamanlarında, dünyanın farklı noktalarından seyahatine devam eden bir gezginin amatör kamerasından eşlik ederek, kendi yolculuğuna devam eder. Arkadaşlıklar da böyle değil midir ? Ama yakın ama uzak birbirimizin hayatına misafir olmuyor muyuz ?

Özlem duyduğum 2. şey ise samimiyet. Bence bugünün asıl problemi bu olabilir… Mesela Youtuber’ların dili, içerikleri sanki aynı ailenin evladı gibi birbirlerine çok benzemiyor mu ? Sahte içerikler, sahte cümleler, mükemmel dostluklar, mükemmel lezzetler, birbirini taklit eden yolculuklar… Çok izlenen bir gezgin hangi diyarda ise; 10 gün sonra bir diğerini de benzer bir içerikle aynı ülkenin yollarına düşmüş görmüyor muyuz ?

O nedenle son zamanlarda 3-5K takipçisi olan gezginleri tercih ediyorum. Çünkü onlar sizinle konuşuyor, bir başkası olmaya çalışmıyor ve bunu sizin için değil, daha çok kendilerine bir anı kalsın diye yapıyorlar. Ben bu doğallığı ve samimiyeti özledim. Hem yaşadığım gerçek dünyada, hem de izlediğim sanal dünyada ….

Kendinize iyi bakın.