Girişimcilik isminin nereden geldiğini her geçen hafta daha iyi anladığımı düşünüyorum. Sadece var olan sermayeye bağlı kalınmadan iş fikirlerimizin öz güvenin,  iyi bir çalışmanın ve stratejik ortaklığın içerisinde filizlenmesi gerektiğini görüyorum. Şu zamana kadar konuşmacıların bizlere özellikle söyledikleri insan kaynaklarının iyi yönetilmesi gerektiği fikrindeler. Haklılar çünkü kuruluş aşamasında firmalar özveri isterler, tecrübe isterler. Tekrar eğitip bekleyecek zamanları yoktur. Fırsatlar kaçırabilir çünkü.

 Ülkem adına harekete geçmemiz gerekiyor var olan nüfusumuz sadece 3. Sınıf ülkelerin yaptıkları gibi sadece mevcut işlere hafif katma değer katan, katabilen ülkeler konumundadır. 2. Sınıf ülkeler de aslında 3. Sınıf ülkelerden çokta farklı değildir. Çırak ile Kalfa arasında fark ne ise 2-3. Sınıf ülkeler arasındaki fark da o dur ve her ikisi de parasını Ustasından alır. Tek fark 2. Sınıf ülkeler, 3. Sınıf ülkelere göre biraz daha profesyoneldir. Dünyayı yöneten hiyerarşi bu şekilde kurulmuştur. Altaş Alüminyumun sahibi Tahsin Bey bu yönüyle farklı bir insandır. O, 2. Sınıf ülkede yaşıyor, ama. 1. Sınıf ülke insanları gibi çalışan teknoloji üreten, satan önemli bir insandır. Bizlerden istedikleri aslında buydu. Asıl kar, katma değeri, teknolojisi olan, fikri olan ürünlerin satılması ile sağlanır. Nasıl olsa “Beyin Bedava”. Günümüz zenginleri de öyle değil mi ki; Apple, Microsoft, Facebook hepsinin ortak noktası iyi bir teknoloji pazarlayıcısı olmaları değil mi? Şuana kadar gelen konuşmacıların ortak değindikleri noktalar iyi bir fikir, iyi bir ortaklık ve Şans olarak altını çizdiler. Şans bir hedef değildir sadece doğru zamanda doğru yerde olmaktır. O matematiksel hesaplamalar ile ispatlanamaz bazen hesaplamaların tam kısmındadır bazen de sapan kısmındadır. Kısacası insanın kaderidir.

Bu yolda iyi bir girişimci olduğumuzu elimizde olan ya da olmayan beceri ve yeteneklerimizi deneyerek göreceğiz.