20. yy başlarında otomobil ve ev tipi soğutucuların piyasada belirmesiyle birlikte, süpermarket sahipleri bir sorunun farkına vardılar; “Taşıma problemi”. Müşteriler, tek seferde daha fazla yiyecek almak istiyordu, ama bunları kucaklarında taşıyarak mağazayı gezmeleri oldukça zordu. Günümüzde çözüm gayet basit… Ama 1930’lardan önce, dükkanlarda müşterilerin sepetle dolaşmalarını sağlamaktan başka yapabilecek bir şey yok gibi görünüyordu.

1930’ların başlarında, market arabasına benzer bir çok tasarım denendiyse de, 1937’de Amerikalı işadamı Sylvan Goldman‘ın tasarladığı katlanabilir market arabasına kadar kayda değer bir gelişme yaşanmadığını söylemek yanlış olmaz. Goldman, küçük çocukları olan annelerin, o dönem dükkanlarda kullanılmakta olan küçük sepetlerle çok zorlandıklarını fark etti. Goldman, bu problemi çözmek için, mağazayı dolaşarak sepeti dolu müşterilerin sepetlerini taşımaya yardım edecek görevliler işe aldı.

Bu çözüm pek etkili olmadı.

Birden, herkes marketlerde ürün taşımayı kolaylaştıracak yollar üzerinde çalışmaya başladı. Tekerlekli sepetlerin yararlı olacağı konusunda herkes hemfikirdi. Her yenilikte olduğu gibi, ortaya bazısı harika, bazısı rezil-berbat 😀 yüzlerce tasarım prototipi çıktı…Tasarımların birçoğunda göze çarpan hata, alışveriş arabalarının çok yer kaplamasıydı. Dolayısıyla da kullanımları için, daha geniş park alanlarına gerek vardı.

Goldman’nın tasarımı, alışveriş arabalarının saklanmasını kolaylaştırıyordu. 4 Haziran 1937’de reklam kampanyası ile mağazanın açılışını yaptı. Reklam filminde bir kadın alışveriş sepetini taşımakta zorluk çekiyordu ve şöyle diyordu: “Bu yeni! Bu sansasyonel! Artık sepet taşımaya son!”.Ancak reklamda alışveriş arabası gösterilmiyordu. Müşterilerin nasıl bir şey olduğunu görmeleri için Goldman’nın dükkanlarına gelmeleri gerekiyordu.

Goldman’ın alışveriş arabaları hemen popüler olmadı. Ona göre erkek müşteriler, erkeklik gururunu yenemedikleri için arabayı kullanmayı reddediyorlardı (Erkekler, kendilerini alışveriş sepetlerini taşıyacak kadar güçlü görüyorlar, arabaya ihtiyaçlarının olduğunu düşünmüyorlardı 😀 ). Kadınlara göre ise market arabası denen şey, bebek arabasından farksızdı. Dolayısıyla pek de işlerini kolaylaştırmıyordu. Ama Goldman bu problemi de hızlıca halletti. Öncelikle kadınlardan ve maço görünümlü erkeklerden oluşan bir ekibi işe aldı ve onlardan tüm gün mağazasında yeni alışveriş arabasıyla gezmelerini istedi. 

Bütün bunlar işe yaradı ve yıllarca çalışsa bile ancak yetiştirebileceği kadar çok sipariş aldı. Aynı zamanda, market arabaları dükkanlarına daha çok müşteri gelmesini de sağlıyordu. Çünkü, müşteriler bir seferde, öncesine kıyasla daha çok şey alabiliyorlardı  (Yöntem basit: Problemin belirlenmesi, Tasarım, Pozitif Müşteri deneyimi ve Kar)

Sonuç:
Tarihte ilk alışveriş arabasını Goldman yapmadı, ilk arama motorunu da Google yapmadı. Ama her biri kendi dönemlerinin müşteri ihtiyaçlarını iyi analiz ettiler ve deneyimleyecek müşteriler için en mükemmel çözümü ürettiler. (Google’un daha iyi sonuç getiren Spiders algoritması, Goldman portatif daha az yer kaplayan alışveriş arabası…) Bilirsiniz en iyi öğretmen sadece konuyu en iyi bilen değil, aynı zamanda en iyi anlatabilendir. Sizin tasarımınız sadece müşterinin sorununu çözmemeli, aynı zamanda pazardaki alternatiflerinden daha etkili müşteri deneyimi sunmalıdır. Örneğin bugün İnternet Bankacılığı, geleneksel şubenin yerini almışsa geleneksel şubeden daha hızlı ve kullanışlı olmasındandır. Dolayısıyla sizin bundan sonraki yeni ürününüz, İnternet bankacılığından daha hızlı, daha güvenilir ve daha müşteri odaklı olmak zorundadır. Tersi başarısız olur. Ogilvy dediği gibi: “Tüketici moron değildir; karınızdır. Herhangi bir şeyi satın almak için onu sade bir slogan ve bir kaç sıkıcı görselin ikna ettiğini zannetmek, onun zekasını aşağılamaktır.”  (Yayın yasağından dolayı örneğime devam etmiyorum 😉 )