Her yılın sonunda ne yaptık diye özet geçerler ya ben de size Son Yazımdan – 2016 Aralık sonuna kadar hayatımda neler değişti onlardan bahsedeyim.
Öncelikle Amca oldum onun haberini vereyim…
(Doruk’un bundan sonraki hayatında, elinden hiç düşürmeyeceği telefonla buluştuğu an…) Hmmm “Gürkan Amca”… Buna biraz alışmam gerekecek sanırım, kendimi daha olgun hissettim şimdi… “Gürkan Bebek”, “Gürkan Abi”, “Gürkan Amca” sırası geldiğinde belki “Baba” belki de “Gürkan Dede” olacağım… Hepimiz için zaman çok hızlı geçiyor işte…
—————————————————————————————————————–
Yine Yarışma ve Yine Ben…
Her sene olduğu gibi bu yılı da yarışmasız geçirmek istemedim. Bu sefer, Kuwait Finance House Inovasyon yarışmasındaydım. Yarışma tahmin edebileceğiniz üzere Kuveyt deydi 🙂 … Benim için her şeyden önce yeni bir ülke ve tatildi. Fakat önce tatili hak etmek gerekiyordu 😉 Cumartesi akşam 17.00’de, 3,5 Saatlik Operational Management sınavından çıkıp, uçağa yetişip gece 4’de Kuveyt’te hotele yerleşip hemen hemen 2 saatlik uykuyla sabah 10 da ilk sırada CEO’lara proje sunumunu yaptım… Benim için gerçekten çok yorucu 2 gündü… Neyse ki; istediğim gibi geçti. (Bad Boy 😉 )
Kuveyt’in 3 milyon nüfusu var, yani hemen hemen bir İzmir kadar diyebiliriz. Havalananından Hotele giderken site benzeri önünde 10-15 arabası olan birçok ev gördüm fakat sonra anladım ki o site, aslında bir şato ve o şatoda sadece bir aile yaşıyor. 🙂 Anlayacağız İnsanlar çok zengin. Ailede Hane Sayısı + 1 kadar araba var. +1 olmasının nedeni diğer arabalardan biri bozulursa diye yedek olarak tutuluyormuş 🙂 … Kuveyt, Krallıkla yönetiliyor fakat öyle bir Kralları var ki, Kuveyt halkının 10 yılda 3 kere banka borçlarını ödemiş (Ev, araba vs.). Enteresan değil mi! Biz kazandığımız paranın yarısını vergi olarak devlete geri veriyorken, Krallıkla yönetilen Arap ülkesinde durum tam tersi…. İkinci sınıf işlerde dış ülkelerden gelen insanlar çalışıyor genelde. Özellikle Bangladeş, Filistin, Hindistan ve diğer fakir Arap ülkelerinden çalışanlar çok sayıda… Askerlik de bu insanlar tarafından paralı olarak yapılıyor… Fakat gözüme çarpan olay ise, biraz sınıf ayrımı yapılıyor. Mesela ikinci sınıf işlerde çalışanlar asansör de sizi görünce binmiyorlar. Sizi bilmiyorum ama bu durum benim midemi bulandırdı…
Nasihatler…
Abimin iş hayatındaki bana en değerli nasihati: “İş hayatında iki tip insan tanıyacaksın, biri sürekli sorun çıkaran diğeri de o sorunları çözen. Sen her zaman o sorunları çözen ol.” Tam başaramasam da öyle olmaya çalışıyorum… Bu yoldaki en büyük kazancım, ekipçe bir şeyleri başarmaktan çok, galiba bu yolda güzel dostluklar ve arkadaşlıklar edinmem oldu. İyi ki varsınız…
Ölümle Yaşamak…
Bu geçen zamanda üzücü bir haber aldım… Lise arkadaşım Gizem Kıvılcım’ı kaybettim. Hayat dolu özgür bir kızdı… O kadar garip ki geçen sene bu zamanlarda birlikte gülüp konuştuğum o güler yüzlü kız artık yok. İlk defa yaşıtım bir arkadaşımı kaybediyorum, yaşamın adaleti pek yok ne yazık ki… Huzur içinde yat…
Karizmatik bir kişi olduğumu düşünmüyorum. Zaten ben de olmayan bir şeyin tarifini de size yapamam. Güzellik, para, popülerlik vs. bunların hepsinin gelip geçici olduğunu çok iyi biliyorum. O yüzden de ikili ilişkilerimde güven ve ahlakı hepsinin ötesinde tutuyorum. Çünkü inandığım bir şey var ki: Güveni belki ama güzel ahlakı hiçbir zaman para ile satın alamazsınız.