(Video Teması: İşte İnsan…; Müzik: Gustavo Santaolalla – Pajaros; Yer: Dublin )

Son günlerde düşünüyordum, sanırım ne kadar çok insan tanırsanız dünyayı o kadar anlıyorsunuz, onca insanı, onların yaptıkları seçimleri, huylarını az çok tahmin edebiliyorsunuz. Benim annem çok başarılı bu konuda, eskiden ne zaman eve misafir bir arkadaşımı getirsem, hmm şu çocuk böyle ya da şöyle derdi, bende anne daha tanıyalı 10 dakika oldu nasıl bilebilirsin ki dediğim de anneler hisseder derdi.

Sanırım insan büyüdüğünü ilk kez etrafındaki insanların kendisinden farklı olmadığını onların da sadece insan olduğunu anladığında anlıyor. Kendi anne babamın da aslında benden çok farklı olmadığını hissettiğimde çok garip hissetmiştim, onlar hep ne biliim anne ve babaydı işte, doğaüstü şeylerdi sokakta ki insanlardan farklı… Sonra buraya geldim ve yüzlerce farklı yaşam gördüm ve bazen öyle yaşamlar gördüm ki kendimi çok şanslı hissettim ve onların yaşadıklarını yaşasaydım böyle bir ortamda büyüseydim nasıl olacağımı düşündüm… Dünyada binlerce farklı yaşam var ve zaman akıp geçiyor işte, bana motivasyon sağlayan tek şey ise ileride kendi ailemi kurup bana sunulan imkânları onlara da sunabilmek, daha iyi bir yasam (daha zengin ya da daha büyük olması şart değil) sadece mutlu bir yasam sunabilmek istiyorum. Hepsi bu…